Automutilatie om emoties niet te voelen

Vandaag kregen we te horen dat een vriendin van ons wel eens doet aan automutilatie. Automutilatie betekent eigenlijk je eigen lichaam verwonden, met bijvoorbeeld een mes. Jezelf snijden. Ik schrok er ontzettend van en heb de hele dag ook aan niks anders meer gedacht. Toen ik thuis kwam heb ik gelijk informatie opgezocht over automutilatie, en stukje bij stukje begrijp ik er nu meer van. Automutilatie is eigenlijk een soort van vervanging van emoties. Je wil geen emoties voelen, dus kiest dan maar voor echte pijn. Het is natuurlijk niet gezond en erg ernstig. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand dit zichzelf aan wil doen, daarom vind ik het ook vrij heftig. Mijn vriendin is nu onder behandeling om haar emoties te leren voelen en te begrijpen. Ik denk dat dit haar goed zou doen en dat ze er op een gegeven moment van afkomt. De therapeut zei ook dat dit vaker voor kan komen in de puberteit, en mochten we het zelf doen of iemand op automutilatie verdenken, dan moeten we dit zo snel mogelijk door geven. Ik snap dat de wereld soms verwarrend kan zijn, ik heb dit zelf ook wel eens natuurlijk. Soms kan ik zo somber zijn dat ik eigenlijk alleen maar wil slapen. Maar de volgende dag voel ik mij vrijwel altijd stukken beter en kan ik er weer mee omgaan. Ik denk dat mijn vriendin aan automutilatie doet omdat ze vaak ook last heeft van haar leefomgeving. Ze is niet echt onder de juiste omstandigheden opgegroeid en is veel alleen gelaten. Ik vind het erg sneu voor haar en ik hoop dat ik haar kan ondersteunen. Hoe weet ik nog niet precies, ik denk dat de eerste stap het begrijpen van automutilatie is en daarna hopen dat ze mij vertrouwt om het er over te hebben.